KADINLAR ÇIKMAZI
Yarım bir aşk, yarım bir dudaksın
sıkıntılı ikindi yağmurlarında
her yeni erkekten sonra daha erkeksin
tuzlu inciler dolu
kuş uçmaz mavisi gözlerinin.
Işıklara çarpıyorsun sokağa çıksan
şehrin korkusu büyüyor pencerelerde.
Avuntusu yok erkekli yatakların
ne olur gitme
daha kaybolacaksın.
Bir yanın şarkılar
kan tutmaları öbür yanın.
Gülerken iki kadeh arasında
nasıl ağladığın anlatılmıyor.
Ne olur
bu kadar kendine saklanma.
Sen kapalı, mahzun odalarda
kırık oyuncaklara karşı bir çocuk.
Ürperiyorsun denizin çığlıklarını duydukça
dudakların kaskatı öpüldükçe neden?
Kaç ölüm tasarlıyorsun çıkmazında
belli, yoruldun kendini denemekten.
Ahmet Oktay
KADIN
Adım: Kadın.
İntiharın gövdesinde kendimi tutukladım.
Bu yüzden ölmeyi iyi bilirim.
Ölümüne sevmeyi...
Bir zulümü,
Bin zalimi...
Her enkaz çağ, kendi töresinde kilitliyor dilimi.
Sonrasını iyi bilirim...
Adım: Kadın.
Ömrümün gülüşünde yangınlara adandım.
Kimliğim mi?
O, sessiz çığlığında kanıyor daha.
Feodal kaktüslerin dikenli tuzağında
Sonrasını iyi bilirim
Ben bilirim!..
R. Babacan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder