Sağduyum

Usul usul düşüyor
Naif bir ay ışığının teninden
Fısıltı
Sesinde büyüyor aşkın adı

Sakın çekme gözlerini üzerimden
Zihnim bulanır
Üvey ağrılar yumruklar
Göğüs kafesimi

Varlığının sihrine çizilirken
Tüm mutluluk resimleri
Uzun kış uykularından uyanıyor
Aklım

Bin kenti fetheden gülüşünün
aydınlığında
Yazgımın derinliklerinden
Çıkıyor
Devrik cümlelerim

Güçlü bir teselli esintisi okşar yanağımı
Kozasından sıyrılır ruhum
Kutsanır
Usa yatırdığım yılgın önsezilerim

Kaygı odalarına serdiğim perdeleri
Söküyorum
Gözlerimden

Öylece bakıyorum gök/yüzüne



Semra Arıkan