Tanrısal Bir Sessizlik Gibi...

Gözlerimin akşamında
Kanatları düşüyor geriye
gecenin
Kirpikleri kırbaç
karanlığın sırtına

Ağır sayılan iç kararmaları
Serilir
Suskunluk
Diken diken dudağımda

Gün ışığını sayıklayan
Göz değmemiş
Kör bir yalnızlık

Çıkış kapıları
Allanıp pullanan
Belki de hiç gelmeyecek dediğim
Yarınlar

Günaha sarılmak boylu boyunca
Adımların prangası
Sabırlar

Bekleyişlerin
Ayak sesine kesilen sağırlığım

Sordun mu ?
Ne yüzle gecikiyor
Nehirlerin maviyle kucaklaşması

Saçlarıma ağarmış an ları biriktiren
Zaman mı.?
Hayat damarlarımı kundaklayan

Tanrının rüzgarlaşan nefesi mi
Bekleyişleri gebe eden
yollara

Gümüş bir yıldız çaldım
Gökyüzünün göğsünden
Dönüş ihtimallerini
Aydınlatan

Ufkun parmak uçlarında
Salınıp dursun
bakışlarım

Dağlara bile sığdıramadığım
yokluğun




Semra Arıkan


Mayıs 09